Mieszkanie Rukii {na poddaszu}

Rukia

Skromnie umeblowane, dwupokojowe mieszkanie na poddaszu.

Limit 10 słów. Tu jest 6. - Saj.

Rukia

W końcu po jakże irytującym poszukiwaniu Rukia dotarła pod klatkę. Z kieszeni kurtki wyciągnęła pęk brzęczących kluczy i sapnęła coś pod nosem. No tak, kluczy było od cholery, a zamek jeden. Drżącymi z rozdrażnienia dłońmi poczęła próbować każdy klucz. Szczęście w nieszczęściu, udało jej się wejść na klatkę już za trzecią próbą. Rozejrzała się za windą, której oczywiście nie było. I co się dziwić? Za czynsz, który tutaj płaciła to i schody były rarytasem. Więc ruszyła biegiem w górę.

Kiedy w końcu znalazła się na górze, posapując z wyczerpania dopadła się do drzwi z numerem 14. Zamrugała. I znów zamek, ten cholerny zamek. A więc i teraz sięgnęła po pęk kluczy i sprawdzając każdy z kolei w końcu dorwała się do dwóch pokoi, marnej kuchni i łazienki. Ściągnęła z siebie niedbale kurtkę, która wylądowała na podłodze. Ten sam los czekał też jaskrawo żółte trampki. Opadła na jednym z czarnych foteli i odetchnęła z ulgą. Nie bez powodu się tak śpieszyła. Sięgnęła po laptopa, który czekał na stole. Włączyła go i po chwili wyczekiwania wydobył się dźwięk, sygnalizujący wiadomość. Ruu drżącymi dłońmi włączyła owy plik, żeby przejrzeć masę zdjęć nieznanego jej całkowicie bruneta. Przygryzła wargę, że przepraszam jak miała go znaleźć w tym miasteczku? Zamrugała powiekami i odpisała nadawcy pełen obrzydliwych słów list, wyrażający jej zirytowanie i zniesmaczenie zarazem. No bo kto normalny zleca jej robotę z tak marnymi informacjami. Miała ochotę cisnąć sprzętem w ścianę, jednak odłożyła wszystko na stół. I przymknęła powieki.

***

Potrzebowała zaczerpnąć świeżego powietrza, kto by się tam przejmował, że już późna godzina. Co z tego, że na ziemi leży od cholery zawalonych rzeczami kartonów? Zerwała się z fotela, pokasłując cicho. Grypa jeszcze nie zostawiła jej w spokoju. Podniosła z ziemi kurtkę, która ubrała na siebie, założyła trampki nie wiążąc ich ze zwyczajnego lenistwa i wyszła z mieszkania, zamykając drzwi na wszelakie zamki.

Rukia

Dziewczyna podeszła pod klatkę, wyciągając z kieszeni pęk kluczy. Tym razem już pamiętała który do czego i bez problemu przekroczyła próg. Przytrzymała drzwi, żeby chłopak wszedł do środka i ruszyła bez słowa schodami ku górze. A kiedy i tam dobiegła, zadyszana otworzyła drzwi mieszkania i wlazła do środka. Zrzuciła z siebie kurtkę na podłogę.

Ostrit

Wszedł ostrożnie do mieszkania rozglądając się z zaciekawieniem. Było dobrze urządzone. Nigdy się w takim nie znalazł. - Dziękuje. - wybąknął po czym wtrącił. - Nie wiem, czy tak to sie robi, ale chyba powinienem miec klucze - powiedział nieśmiało, kręcąc jedną nogą dziurę w podłodze.

Rukia

Wyszczerzyła się i kiwnęła głową, otwierając jakąś szufladę. Wyrzuciła z niej na podłogę komórkę, jakieś duperele, notatnik i nawet jej kochane kolczyki się znalazły.
Chrząknęła i rzuciła w niego zapasowymi kluczami.
-Tamten pokój będzie twój - stwierdziła, wskazując na zamknięte drzwi.
-Jest jeszcze nie do końca umeblowany, ale przynajmniej masz normalne łóżko - stwierdziła, wzruszając z grymasem ramionami. Opadła na jeden z foteli przyciągając do siebie ze stołu laptopa i tym samym ignorując już chłopaka. Włączyła sprzęt.

Ostrit

- Złapał klucze i wepchnął do tylnej kieszeni. Chwile tak stał, z rozdziawioną buzią. Nie bardzo wiedział co powiedziec więc tylko wybąknął dziękuje. Poszedł do pokoju i aż oniemiał z zachwytu. Położył się na łóżku, zamykając oczy i pozwalając tym samym wyrównac się oddechowi.

Rukia

Dziewczyna z nienagannym spokojem oglądała zdjęcia i uniosła jedną brew. Jak mniemała już kiedyś widziała tą słodką buźkę, którą i teraz miała znaleźć. Prychnęła pod nosem i zamknęła laptopa, nie męcząc się, żeby go uprzednio wyłączyć. Prędzej czy później i tak się rozwali. Spojrzała po pokoju w którym siedziała. No tak, kanapa dwa fotele. Łóżko nie było jej nawet potrzebne, rzadko kiedy nocowała w domu więc tak i teraz podniosła się i ubrała na siebie kurtkę. Bez słowa wyszła z mieszkania, zamykając za sobą drzwi.